گزارش تحلیلی ماهانه در مورد وضعیت افغانستان (فبروری ۲۰۲۱م)

یادآوری: نسخۀ PDF این گزارش را از اینجا دانلود نمایید.

مقدمه

این گزارش وضعیت افغانستان در ماه فبروری سال ۲۰۲۱م را مورد بررسی قرار داده است. در عرصۀ سیاسی، در این ماه نشست ناتو و تصمیم کشورهای عضو ناتو در مورد پایان دادن و یا ادامه ماموریت ناتو در افغانستان یکی از موضوعات مهم این ماه بود. در این ماه تصامیم جهانیان به خصوص ایالات متحده امریکا در مورد قضیه افغانستان توجه افغان ها و جهانیان را به خود جلب کرده بود. همچنان، ادامه دور دوم مذاکرات بین الافغانی و گذشت یک سال از امضای توافقنامه صلح میان امریکا و طالبان موضوعات مورد توجه در عرصۀ روند صلح بود. هرچند بن‌بست در دور دوم مذاکرات بین الافغانی تا اواخر ماه فبروری ادامه داشت، ولی در روزهای اخیر این ماه نشستی میان نماینده گان طالبان و هیئت مذاکره کننده حکومت افغانستان برگزار شد، ولی تا پایان این ماه هیچگونه پیشرفت چشمگیر در مذاکرات دیده نشد. به تاریخ ۲۸ ماه فبروری یک سال توافق صلح میان امریکا و طالبان کامل شد، ولی تردیدهایی در مورد تطبیق کامل این توافقنامه به دلیل روی کار آمدن حکومت جدید در ایالات متحده امریکا، در جریان این ماه نیز وجود داشت. در عرصۀ امنیتی نیز این ماه خونین تر از ماه گذشته (جنوری) بود و به ویژه قتل های هدفمند که بیشتر از غیرنظامیان، فعالان صلح، فعالان مدنی و خبرنگاران قربانی می گیرد، ادامه پیدا کرد که واکنش های گسترده در سطح ملی و بین المللی را نیز در پی داشت. تفصیل و تحلیل موضوعات مذکور و سایر قضایای مهم این ماه را در این گزارش می‌خوانید.

 

وضعیت سیاسی

نشست ناتو در مورد افغانستان

نشست وزیران دفاع کشورهای عضو پیمان ناتو در مورد افغانستان به تاریخ ۱۷ و ۱۸ ماه فبروری برگزار شد. قرار بود کشورهای عضو ناتو در این نشست در مورد پایان بخشیدن و یا ادامه ماموریت نظامی ناتو در افغانستان در ماه می سال جاری تصمیم بگیرند.

برخی کشورهای عضو ناتو پیش از برگزاری این نشست اظهاراتی کرده بودند که گویا وضعیت افغانستان مساعد به خروج کامل نیروهای خارجی از این کشور نیست. گروه مطالعه افغانستان که در ماه دسمبر ۲۰۱۹م توسط کانگرس آیالات متحده به منظور تهیه پیشنهادات در پیوند به پالیسی ایالات متحده در قضیه صلح افغانستان ایجاد شده بود، به تاریخ سوم ماه فبروری به کانگرس ایالات متحده گزارشی تقدیم کرد که خروج قوای خارجی را از افغانستان به پیشرفت روند صلح منوط ساخته بود. این گروه به کانگرس ایالات متحده هشدار داد که خروج شتابزده سربازان امریکایی از افغانستان، خطر بروز جنگ داخلی و از هم پاشیدن نظم و نظام در این کشور و افزایش تهدیدها برای ایالات متحده را ممکن در پی داشته باشد. وزارت خارجۀ افغانستان با نشر بیانیه‌ای از این گزارش استقبال کرد و گفت که یافته‌های این گزارش موضع حکومت افغانستان را تایید می‌کند که گویا طالبان نتوانسته‌اند تعهدات‌شان را مبنی بر کاهش خشونت، قطع روابط با گروه‌های تروریستی و پابندی به حل مسالمت‌آمیز جنگ، برآورده سازند. در پی نشر این گزارش، وزارت دفاع ایالات متحده نیز اعلام کرد که تصامیم آینده در مورد شمار سربازان امریکایی در افغانستان، بر اساس وضعیت و شرایط افغانستان گرفته خواهد شد.

وزیر دفاع آلمان نیز به تاریخ ۱۷ فبروری همزمان با نشست مجازی وزیران دفاع کشورهای عضو پیمان ناتو گفت که مذاکرات صلح افغانستان پیشرفت کافی نداشته است تا زمینه خروج نیروهای خارجی را از آن کشور فراهم کند.

یک روز پیش از برگزاری نشست ناتو (به تاریخ ۱۶ فبروری) ملا عبدالغنی برادر معاون سیاسی رهبر گروه طالبان و رئیس دفتر سیاسی طالبان در قطر با نشر نامه سرگشاده به مردم ایالات متحده امریکا گفت که پایان دادن به جنگ افغانستان به نفع تمام جهت‌هاست و تطبیق کامل توافقنامه دوحه بهترین راه برای پایان دادن به این جنگ است. طالبان در این نامه یک بار دیگر به عملی ساختن تعهدات خویش از جمله موفقیت مذاکرات بین الافغانی، حقوق زنان و آزادی بیان به جهانیان اطمینان داده و تاکید ورزیده است که امریکا نمی تواند با کاربرد زور و قدرت قضیۀ افغانستان را حل کند.

هرچند انتظار می رفت که در نشست ناتو تصمیم خروج و یا عدم خروج نظامیان طبق توافقنامه دوحه گرفته خواهد شد، ولی وزیران دفاع کشورهای عضو ناتو در مورد ادامۀ حضور و یا خروج نظامیان خود از افغانستان هیچ تصمیمی نگرفت که با استقبال هر دو جانب (طالبان و حکومت افغانستان) روبرو شد. حکومت افغانستان آنرا به عدم خروج فوری نیروهای خارجی تعبیر کرد، ولی طالبان آنرا به نحوی متعهد بودن امریکا و کشورهای عضو ناتو به خروج نیروهای خارجی مطابق توافقنامه دوحه تعبیر کرد. ستولتنبرگ در پایان نشست وزیران دفاع این پیمان گفت: “تاکنون در بارهٔ حضور آینده ما در افغانستان تصمیم نهایی نگرفته ایم اما با نزدیک شدن ضرب الاجل اول ماه می ما به عنوان متحدین به مشوره و هماهنگی ادامه خواهیم داد.” قابل یادآوری است که حدود ۹۶۰۰ نظامی خارجی به شمول ۲۵۰۰ نظامی امریکایی هم اکنون در چوکات ماموریت حمایت قاطع ناتو در افغانستان مستقر اند.

با وجود این همه، مقام های ایالات متحده تاکید می ورزند که خروج عجولانه و نامنظمی را از افغانستان انجام نخواهد داد. به همین دلیل در طول ماه فبروری نیز حکومت جدید امریکا سرگرم رای‌زنی‌ها برای یافتن راه‌حل مناسب به عنوان راه بدیل خروج عجولانه (مطابق توافقنامه دوحه) بود و گمان می رود که در این مورد گفتگوهای پشت پرده میان امریکا و طالبان جریان دارد تا موعد خروج نظامیان خارجی در ماه می را تمدید نماید و یا هم تا آنزمان راه حل سیاسی دیگری برای ختم جنگ در افغانستان روی دست گیرد. وزیر دفاع ایالات متحده نیز در نخستین کنفرانس مطبوعاتی خویش به تاریخ ۱۹ فبروری گفت: “ما متعهد به پایان مسوولانه و پایدار این جنگ می باشیم و می‌خواهیم اطمینان حاصل کنیم که این درگیری دراز مدت، به گونۀ واقعی و پایدار پایان یابد.”

رئیس جمهور جدید ایالات متحده نیز در کنفرانس امنیتی مونیخ به تاریخ ۲۰ فبروری برای اولین بار پس از آنکه به حیث رییس جمهور ایالات متحده انتخاب شد، به گونۀ علنی در مورد افغانستان ابراز نظر کرد. وی گفت که حکومت تحت رهبری وی از روند دپلوماتیک که در افغانستان جریان دارد و ختم جنگ حدود ۲۰ ساله در آن کشور، قویاً حمایت می‌کند. ازاین‌رو، گمان براین است که حکومت امریکا در پی یافتن راه حلی است که حکومت افغانستان و طالبان هر دو روی آن توافق داشته باشد و طولانی ترین جنگ امریکا در افغانستان را به پایان برساند.

 

پروسۀ صلح

در ماه فبروری نیز پیشرفت ها و تحولات در پروسۀ صلح فضای سیاسی کشور را تسخیر کرده بود، ولی در جریان این ماه امیدواری ها به موفق شدن گفتگوهای بین الافغانی بیش از پیش تیره تر شد. با گذشت یک سال از امضای توافق صلح میان امریکا و طالبان در دوحه، هرچند پیشرفت هایی به سوی حل مسالمت آمیز قضیه افغانستان دیده شده، ولی با روی کار آمدن حکومت جدید در امریکا، نگرانی هایی نیز به خصوص نزد طالبان در مورد تعهد امریکا به خروج نیروهایش از افغانستان به وجود آمده است، چون با توجه به اظهارات مقام های امریکایی، به نظر نمی رسد که حکومت جو بایدن تمام نیروهای خود را تا ماه می ۲۰۲۱م از افغانستان خارج کند.

گذشت یک سال از توافقنامه صلح میان امریکا و طالبان

یک سال پیش به تاریخ ۲۹ فبروری ۲۰۲۰م توافقنامه صلح میان ایالات متحده امریکا و طالبان در دوحه قطر به امضا رسید. نمایندگان امریکا و طالبان حدود یک و نیم سال برای دستیابی به این توافق چانه‌زنی کردند. این توافقنامه در حضور نمایندگان کشورهای مختلف جهان در دوحه توسط معاون سیاسی رهبر طالبان و فرستاده ویژه امریکا برای صلح افغانستان به امضا رسید و بعدا از سوی شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز به منظور خاتمه جنگ در افغانستان تایید گردید. از این‌رو، این توافق از اعتبار کافی نیز برخوردار بوده است.

در این توافقنامه هر دو جانب شماری از تعهداتی به جانب مقابل شان سپردند. از جمله تعهد ایالات متحده امریکا مبنی بر خروج کامل نیروهای خارجی در طول ۱۴ ماه (الی ماه می ۲۰۲۱م) و تعهد طالبان مبنی بر استفاده نشدن خاک افغانستان برضد منافع امریکا و متحدان آن مهمترین مواد این موافقتنامه را شکل می‌دهد. در کنار این، تبادله زندانیان، کاهش خشونت‌ها و آغاز مذاکرات بین الافغانی و تذکر از یک “حکومت جدید اسلامی” سایر مواد مهم این توافقنامه بوده است.

با گذشت یک سال، این توافقنامه تا حدی زیادی عملی شده ولی هنوز هم منجر به ختم جنگ در افغانستان نگردیده است. یکی از جنجالی ترین بخش این توافق، آزادسازی ۵۰۰۰ زندانی طالبان الی ده روز بعد از امضای توافقنامه بوده که آغاز گفتگوهای بین الافغانی نیز مشروط به آن بوده و روند آزادی آنان چندین ماه طول کشید. حکومت افغانستان از آزادسازی زندانیان طالبان به خصوص به گفتۀ آنان “زندانیان خطرناک” خودداری می کرد، ولی بالآخره در نتیجۀ فشارهای امریکا، ۵۰۰۰ زندانی به شمول ۴۰۰ زندانی “خطرناک” توسط حکومت افغانستان آزاد شدند و در مقابل ۱۰۰۰ زندانی حکومت نیز از سوی طالبان آزاد شدند. بنابراین، گفتگوهای بین الافغانی که قرار بود چند روز پس از امضای این توافق آغاز گردد، بعد از حدود هفت ماه در ماه سپتمبر سال ۲۰۲۰م در دوحه قطر آغاز شد.

در اوایل هر دو جانب به نتایج گفتگوهای بین الافغانی خوشبین بودند و اعلامیه های مشترک از جریان مذاکرات را پخش می کردند، ولی با مرور زمان اختلافاتی میان آنان رونما گردید و در ابتدایی ترین موضوعات (طرزالعمل مذاکرات) با اختلاف های جدی مواجه شدند که تنها مذاکره روی طرزالعمل مذاکرات حدود سه ماه طول کشید. دور دوم مذاکرات نیز زمانی آغاز گردید که چند روز معدود به ورود جو بایدن به کاخ سفید مانده بود و به همین دلیل چند جلسه میان مذاکره کننده گان هر دو طرف در فضای سرد تدویر یافت، ولی هیچگونه نتیجه‌ قاطع را در پی نداشت. به این ترتیب تاکنون بحثی روی مسائل اساسی میان آنان صورت نگرفته است.

 با روی کار آمدن حکومت جدید در امریکا، نگرانی هایی به خصوص در جانب طالبان به میان آمد که ممکن حکومت جدید امریکا به تعهدی که در این توافقنامه مبنی بر خروج کامل نیروهای خارجی سپرده است، عمل نکند. امریکا بر بنیاد همین توافق، نیروهای خویش را در سه مرحله به ۸۶۰۰ و ۴۵۰۰ و بالآخره در ماه جنوری سال جاری به ۲۵۰۰ سرباز در افغانستان کاهش داد و شماری از پایگاه‌های نظامی خود را در مناطق مختلف افغانستان تخلیه کرد.

ادامه دور دوم مذاکرات بین الافغانی

دور دوم مذاکرات بین الافغانی به تاریخ ۶ جنوری ۲۰۲۱م آغاز گردید، ولی پس از چند نشست ابتدایی روی ترتیب آجندای مذاکرات، این روند بار دیگر با تاخیر و موانع مواجه شد که عامل اصلی آن نیز به قدرت رسیدن جو بایدن در ایالات متحده امریکا بود و در اواخر ماه جنوری اعضای هیئت مذاکره کننده حکومت افغانستان از توقف گفتگوها خبر داد.

در جریان ماه فبروری ناامیدی به پیروزی مذاکرات بین الافغانی بیشتر شد و شماری از مقام ها و نهادهای بین المللی نیز در این مورد ابراز نگرانی کردند. جان سپکو، سرمفتش ویژه امریکا برای بازسازی افغانستان (سیگار) در گزارش اخیرش نگاشته است که تلاش‌های ایالات متحده برای مصالحه میان حکومت افغانستان و گروه طالبان، نتیجهٔ ملموسی را در قبال نداشته است. سیگار گفته است: “تا اکنون هیچ توافق آتش‌بس صورت نگرفته و با وجود تقاضا‌های مکرر مقامات بلندپایهٔ امریکایی و بین المللی، خشونت‌های به سطح بلند در افغانستان ادامه داشته است.”

با سرد شدن روند مذاکرات بین الافغانی در دوحه شماری از سیاسیون افغان نیز اظهاراتی کردند که بیانگر نگرانی آنان از آیندۀ کشور بود. یونس قانونی عضو کمیته رهبری شورای عالی مصالحه ملی و معاون پیشین رئیس جمهور در گفتگو با یک رسانه گفت که اگر مذاکرات جاری در دوحه به ناکامی بیانجامد، آنان با همکاری کشورهای مخالف طالبان در برابر این گروه مقاومت دوم را آغاز خواهند کرد.

پس از آنکه حکومت جدید امریکا، ماموریت زلمی خلیلزاد فرستاده ویژه امریکا برای صلح افغانستان را تمدید کرد، نگرانی های طالبان تا حدی کاهش یافت و در اواخر ماه فبروری گفتگوها بار دیگر آغاز گردید. هیئت مذاکره کننده صلح حکومت به تاریخ ۲۳ ماه فبروری با نشر اعلامیه ای گفت: “شام امروز نشستی میان روسا و اعضای هیئت مذاکره‌کننده بین‌الافغانی دو طرف در یک فضای خوب تدویر شد. در این نشست بر دوام مذاکرات تأکید شد و به گروپ‌های موظف وظیفه داده شد تا روی ترتیب موضوعات اجندا به نشست‌های خود ادامه دهند.” ولی پس از این نشست تا پایان ماه فبروری پیشرفتی در این روند دیده نشد.

 

وضعیت امنیتی

در کل وضعیت امنیتی کشور در این ماه نیز خونبار بود و در کنار جنگجویان طالبان و نیروهای افغان، غیرنظامیان نیز به شکل گسترده قربانی خشونت های جاری در کشور بودند.

یوناما با نشر گزارشی به تاریخ ۲۳ فبروری گفت که هرچند در سال ۲۰۲۰م میزان تلفات غیرنظامیان کاهش یافته بود، ولی پس از ماه سپتمبر و آغاز مذاکرات بین الافغانی میان طالبان و حکومت افغانستان، تلفات غیرنظامیان بار دیگر افزایش یافته است. بربنیاد گزارش یوناما، در سال ۲۰۲۰ میلادی، ۳۰۳۵ غیرنظامی افغان در جنگ‌ و خشونت‌ها در این کشور کشته و ۵۷۸۵ غیر نظامی دیگر زخمی شده اند. یوناما گفته است که هنوز هم افغانستان در میان مرگبارترین مکان‌ها برای غیرنظامیان در جهان است.

در پی این خشونت ها، پنج کارمند امنیتی یوناما نیز به تاریخ ۱۲ ماه فبروری در یک حملۀ مسلحانه در ولسوالی سروبی ولایت کابل کشته شدند.

قتل‌های هدفمند

قتل های هدفمند که مسؤولیت آن را طبق معمول کسی و یا گروهی به عهده نمی گیرد، در این ماه نیز ادامه داشت. هیئت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما) به تاریخ ۱۵ ماه فبروری با نشر گزارشی قتل های هدفمند و کشتار فعالان حقوق بشر و خبرنگاران را نگران کننده خواند. گزارش یوناما می نگارد که از آغاز سال ۲۰۱۸ تا پایان ماه جنوری ۲۰۲۱ میلادی، ۶۵ مدافع حقوق بشر و کارمند رسانه‌‌ای در افغانستان کشته شدند.

به تاریخ دوم ماه فبروری دکتور محمد عاطف رئیس شورای مرکزی جمعیت اصلاح افغانستان در نتیجه انفجار ماین کنار جاده‌ایی کشته شد که واکنش های گسترده‌ای نیز در پی داشت. جمعیت اصلاح هرچند به گونۀ رسمی کدام جهت مشخص را مسؤول این رویداد اعلام نکرد، اما در اظهارات منسوبین این نهاد بیشتر انگشت انتقاد به سوی حکومت افغانستان بود، ولی رئیس جمهور غنی در اعلامیه ای که به همین مناسبت نشر کرد، مسؤول آنرا به نحوی گروه طالبان عنوان کرد. طالبان نیز با نشر اعلامیه ای این رویداد را تقبیح کرد و آنرا کار یک “حلقه خاص خبیثه” عنوان کردند.

در یک رویداد مشابه به تاریخ ۱۸ فبروری مبشر مسلمیار یکی از استادان شرعیات پوهنتون کابل در کنار یک محصلش جان باخت. این رویداد در نزدیکی پوهنتون کابل در اثر انفجار ماین چسپکی که در موتر وی جابجا گردیده بود، رخ داد. دقایق پس از وقوع این انفجار در کنار برخی منابع امنیتی، شورای عالی مصالحه ملی افغانستان نیز در اعلامیۀ خویش، هویت این دو نفر را مولوی معروف راسخ و مولوی مبشر مسلمیار اعلام کرد، اما بعدتر نهادهای امنیتی به رسانه‌ها گفت که مولوی عبدالمعروف راسخ در این حادثه حضور نداشته است و تنها یک استاد در این انفجار جان باخته است. مولوی معروف راسخ و مبشر مسلمیار دو استادی بودند که سال گذشته از سوی امنیت ملی افغانستان به اتهام همکاری با گروه داعش بازداشت شده بودند و چند ماه را در حبس امنیت ملی افغانستان سپری کرده بودند. این رویداد نیز واکنش های گسترده‌ای در پی داشت. مولوی مجیب الرحمن انصاری خطیب مسجد گذرگاه هرات با ایراد اظهارات جنجالی در برابر حکومت در واکنش به کشته شدن مبشر مسلمیار، خشم مقام های امنیتی حکومت افغانستان را برانگیخت.

در یک رویداد دیگر قتل های هدفمند مولوی فیض محمد فائض یک عالم دین و استاد دارالعلوم عربی در ناحیه هفدهم امنیتی شهر کابل توسط افراد مسلح ناشناس به ضرب گلوله کشته شد.

در کنار این، افراد دولتی به خصوص منسوبین نیروهای امنیتی افغانستان نیز در این ماه مورد هدف قتل‌های هدفمند قرار گرفتند. کشته شدن آمر حوزه پنجم امنیتی شهر کابل در انفجار ماین کنار جاده‌ای به تاریخ ۱۰ فبروری یکی از این دست رویدادها بود که یک مقام بلندرتبه در آن هدف قرار گرفت، ولی سایر منسوبین امنیتی به خصوص اعضای امنیت ملی افغانستان نیز در چندین رویداد مشابه دیگر کشته شدند.

قتل های هدفمند در ماه فبروری در سایر ولایات نیز رخ داد و نظامیان و غیرنظامیان در آن جان باختند. به عنوان مثال، مقام های امنیتی ولایت غور به تاریخ ۲۶ فبروری گفتند که در حملۀ افراد مسلح بر منزل برادر بسم‌الله عادل ایماق، خبرنگاری که حدود دو ماه پیش در این ولایت ترور شد، حمله کرده و سه عضو خانوادۀ وی را کشتند.

عاملین حملات و قتل های هدفمند که بیشتر قربانیان آن غیرنظامیان اند، اکنون به یک معما مبدل شده است و هر دو جانب جنگ آنرا به یک دیگر نسبت می دهند. سخنگویان طالبان دست داشتن در کشتارهای هدفمند در افغانستان را به شدت رد می کند و می گوید که “کشتن افراد ملکی در پالیسی” آن گروه نیست و آنرا کار حلقات مربوط به حکومت افغانستان عنوان می کنند، ولی حکومت افغانستان گروه طالبان را مسوول این حملات می‌خواند.

رویدادهای خونین امنیتی

هرچند در ماه فبروری مانند چندین ماه پسین، حملات گسترده و گروهی طالبان صورت نگرفت، ولی با آن هم برخی رویدادهای امنیتی باعث تلفات سنگین به طالبان، نیروهای افغان و غیرنظامیان گردید.

به تاریخ ۵ ماه فبروری دست کم ۱۸ سرباز افغان در پی حملۀ طالبان بر یک پوستۀ امنیتی در ولسوالی خان آباد ولایت کندز کشته شدند. سه روز بعد از این رویداد، به تاریخ ۸ ماه فبروری ۱۱ سرباز نیروهای افغان در یک حملۀ طالبان بر یک مرکز نظامی نیروهای افغان در ولسوالی چمتال ولایت بلخ کشته شدند. به تاریخ ۱۸ ماه فبروری نیز در یک حملۀ طالبان در ولسوالی پاتوی ولایت دایکندی حدود ۱۰ نیروی طرفدار دولت کشته و ۹ تن دیگر زخم برداشتند. در یک رویداد مشابه دیگر به تاریخ ۲۲ ماه فبروری در ولایت لوگر نیز ۹ سرباز ملیشه های طرفدار دولت در حملات طالبان کشته شدند.

در جانب دیگر، طالبان نیز متحمل تلفات سنگین در حملات نیروهای افغان شدند. هرچند آمار کشته شده گان طالبان که از سوی نهادهای امنیتی حکومت اعلام می گردد، در برخی موارد مبالغه آمیز تلقی می‌گردد. به گونۀ مثال، وزارت دفاع به تاریخ ۵ ماه فبروری با نشر اعلامیه‌ای ادعا کرده است که در حملات نیروهای افغان در ولایت قندهار حداقل ۶۲ جنگجوی طالب کشته و ۲۳ تن دیگر زخمی شده اند. همچنان به تاریخ ۱۳ فبروری این وزارت با نشر یک اعلامیه ادعا کرد که در نتیجۀ درگیری‌ها میان نظامیان افغان و طالبان و انفجار ماین در میان جنگجویان این گروه در بلخ، ۱۸۳ تن از آنان کشته شده اند.

تلفات

براساس آمار جمع آوری شده تلفات جنگ از سوی مرکز مطالعات استراتیژیک قاصد، در جریان ماه فبروری حدود ۱۱۲۰ تن از افراد ملکی و جهت‌های درگیر کشته و زخمی شده‌اند که ۸۰۱ تن آنها کشته و ۳۱۹ تن دیگر زخم برداشته اند. با توجه به آمار گزارش‌های ماهوار تلفات جنگ، در این ماه نیز تلفات بیشتر به ترتیب به طالبان، نیروهای حکومتی و مردم ملکی وارد شده است. (جدول-۱).

آمار تلفات جنگ در ماه فبروری نشان می‌دهد که میزان تلفات در این ماه نسبت به ماه گذشته (جنوری) بار دیگر افزایش یافته است. در ماه جنوری مجموعا ۱۰۱۷ تن از افراد ملکی و جهت‌های درگیر جنگ کشته و زخمی شده بودند که ۶۴۵ تن آنان کشته و ۳۷۲ تن دیگر زخمی شده بودند.

مرکز مطالعات استراتیژیک قاصد به عنوان نهاد ناظر تلفات جنگ در کشور بار دیگر تاکید می ورزد که جنگ خونین جاری در کشور جهت برنده ندارد ولی همه روزه ده ها افغان قربانی این جنگ می شوند. بنابراین، از جهت های درگیر جنگ می خواهیم که با فرصت موجود برای تامین صلح در کشور برخورد مسؤولانه نماید و از طریق گفتگوها به این جنگ خانمانسوز پایان دهند.

جدول-۱: تلفات مجموعی غیرنظامیان و جهت‌های درگیر جنگ (فبروری ۲۰۲۱م)

نام	کشته	نام	زخمی
نیروهای افغان	۲۷۲	نیروهای افغان	۱۴۹
مخالفین مسلح دولت	۴۵۳	مخالفین مسلح دولت	۹۸
غیرنظامیان	۷۶	غیرنظامیان	۷۲
نیروهای خارجی	ـ	نیروهای خارجی	ـ
مجموعه	۸۰۱	مجموعه	۳۱۹
مجموع تلفات         ۱۱۲۰

پایان